ازخودباخویش تمام شد .

از خود با خویش حدود شش سال پیش شروع شد . با مرور کردن خاطراتم باری سنگین از روی دوشم برداشته شد . دوستان زیادی در این فضای مجازی پیدا کردم که بعضی از آنها هنوز در کنارم هستند . بعداز نوشتن خاطراتم به نوشتن روزمرگیهایم پرداختم که تا به امروز ادامه داشته . روزهای خوب و بد زندگی ام را در اینجا با دیگران قسمت کردم , ترجمه کردم , شعر نوشتم , نالیدم و داد زدم .سعی کردم که هر بار با گذاشتن عکس و موزیک مورد علاقه ام که همیشه با عشق و اشتیاق انتخاب میکردم , قسمتی از خودم را با خوانندگان بلاگم قسمت کنم . کامنتهای بلاگم همیشه برای من قوت قلبی بودند و دلگرمی . با خواندن کامنتها غمگین شدم , خندیدم , اشک ریختم و خوشحال شدم . در این دنیای مجازی سعی کردم به دیگران احترام بگذارم و با کامنتهای خودم برای دیگران بیراهه نروم و کمکی باشم هرچند ناچیز . در کنار دیگران بسیار آموختم و رشد کردم . امیدوارم که دیگران هم از برخی نوشته های من آموخته باشند و استفاده کرده باشند .

اما چند وقتیست که با فیلتر شدن بلاگم و راه انداختن بلاگ جدید به سردرگمی غریبی دچار شدم که دقیقا مثل زندگی در یک شهرو دو منزل شده . خوانندگان بلاگم خیلی کم شدند و آنهایی هم که هنوز با من همراه هستند , دو قسمت شدند . بعضی ها از بروز کردن بلاگ خبر دار میشوند و برخی نه . برخی از دوستان پیام مینویسند که بلاگ اسپات درایران فیلتر شده و مدتهاست که قادر به دیدن بلاگم نیستند و برخی هم اصلا از وجود بلاگ جدیدم خبر ندارند . برخی دیگر هم تا دیدند خواننده پر و پا قرص برای بلاگشان پیدا کردند دیگر نیامدند و سراغی نگرفتند .

ولی از همه اینها گذشته ,هر داستانی روزی روزگاری باید به پایان برسد . این نیز شاید اتفاق افتاد تا من از خود با خویش را تمام کنم .

ازهمه کسانی که در این سالها همیشه همراهم بودند و یا دراین هفته ها و ماه های اخیر به خواندن نوشته های سراسر تکراری و غم انگیز و شاید خسته کننده ام آمدند و در هر حال و هر وضعیتی که داشتم مشوق من بودند بی نهایت سپاسگزارم . بدون داشتن چنین دوستانی شاید از خود با خویش خیلی پیش ترها تمام شده بود . به خواندن تمام بلاگهای مورد علاقه ام خواهم رفت و همراه دوستان خوبم خواهم بود .

مرسی از تمام این لحظات فراموش نشدنی . مرسی از تمام راهنمایی ها و قوت قلبها و مرسی از وجود شما در این دنیای مجازی در کنارم .

برای همه شما بهترین آرزوها را از صمیم قلب دارم . شاید روزی روزگاری خارج از این دنیای مجازی دیداری تازه کنیم .

سبز باشید و آفتابی .

قابل توجه دوستانی که تا به الان برای من کامنت گذاشتن باور کنید دلیل ننوشتن و تمام شدن از خود باخویش تعداد کامنتها یا داشتن و نداشتن خواننده نیست . من هم ازمعدود کسانی هستم که تا بحال این برام کاملا بی ارزش بوده . و به همین خاطر هم پاراگراف بالا رو کمرنگش کردم . فقط فعلا حرفی برای گفتن ندارم ...همین . شاید نوشتم اگر حرفی بود یا نکته ایی که اقلا به درد کسی بخوره . مرسی از همه شما . بقولی مخلصیم .